پایین بودن mchc در آزمایش خون به چه معناست؟

پایین بودن MCHC (Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration) در آزمایش خون که به آن هیپوکرومی نیز گفته می شود به این معنی است که میانگین غلظت هموگلوبین در گلبول های قرمز خون شما کمتر از حد طبیعی است. هموگلوبین پروتئینی غنی از آهن در گلبول های قرمز است که وظیفه حمل اکسیژن از ریه ها به سراسر بدن را بر عهده دارد. کاهش MCHC نشان دهنده این است که گلبول های قرمز خون شما به اندازه کافی هموگلوبین ندارند و در نتیجه ممکن است اکسیژن رسانی به بافت ها و اندام های بدن به طور مطلوب انجام نشود. این وضعیت می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که در ادامه به تفصیل به آن ها خواهیم پرداخت.

MCHC چیست و چه اهمیتی دارد؟

MCHC یا میانگین غلظت هموگلوبین گلبولی یکی از شاخص های مهم در آزمایش CBC (شمارش کامل خون) است که به بررسی ویژگی های گلبول های قرمز خون می پردازد. MCHC نشان دهنده میانگین غلظت هموگلوبین در حجم مشخصی از گلبول های قرمز است و به طور معمول به صورت گرم در دسی لیتر (g/dL) یا درصد (%) گزارش می شود.

مقدار طبیعی MCHC معمولاً بین ۳۲ تا ۳۶ گرم در دسی لیتر یا ۳۲% تا ۳۶% است. این محدوده ممکن است بسته به آزمایشگاه و روش های مورد استفاده کمی متفاوت باشد اما به طور کلی این مقادیر نشان دهنده سطح طبیعی هموگلوبین در گلبول های قرمز هستند.

اهمیت MCHC در تشخیص و پیگیری انواع کم خونی ها و اختلالات خونی نهفته است. تغییرات در سطح MCHC به ویژه کاهش آن می تواند نشانه ای از مشکلات زمینه ای باشد که نیازمند بررسی و درمان هستند. MCHC به همراه سایر شاخص های خونی مانند MCV (میانگین حجم گلبولی) و MCH (میانگین هموگلوبین گلبولی) به پزشکان کمک می کند تا نوع کم خونی را تشخیص داده و علت آن را مشخص کنند.

علل پایین بودن MCHC

پایین بودن mchc در آزمایش خون معمولاً به دلیل کاهش تولید هموگلوبین در گلبول های قرمز ایجاد می شود. هموگلوبین برای ساخت به آهن نیاز دارد بنابراین شایع ترین علت کاهش MCHC کمبود آهن است. با این حال عوامل دیگری نیز می توانند در این امر دخیل باشند :

• کمبود آهن (Anemia due to Iron Deficiency) : شایع ترین علت پایین بودن MCHC کمبود آهن است. آهن برای تولید هموگلوبین ضروری است و کمبود آن منجر به کاهش تولید هموگلوبین در گلبول های قرمز می شود. این نوع کم خونی اغلب به دلیل رژیم غذایی نامناسب خونریزی های مزمن (مانند خونریزی های گوارشی یا قاعدگی های شدید) بارداری یا مشکلات جذب آهن ایجاد می شود.
• تالاسمی (Thalassemia) : تالاسمی یک اختلال ژنتیکی خونی است که بر تولید هموگلوبین تأثیر می گذارد. در تالاسمی بدن به میزان کافی هموگلوبین تولید نمی کند و یا هموگلوبین غیرطبیعی تولید می کند که منجر به کم خونی هیپوکرومیک (با MCHC پایین) می شود. تالاسمی انواع مختلفی دارد و شدت آن نیز متفاوت است.
• کم خونی سیدروبلاستیک (Sideroblastic Anemia) : این نوع کم خونی به دلیل اختلال در استفاده بدن از آهن برای ساخت هموگلوبین ایجاد می شود. در کم خونی سیدروبلاستیک آهن در میتوکندری های گلبول های قرمز در حال تکامل تجمع می یابد و به تشکیل سلول های سیدروبلاستیک منجر می شود. این وضعیت می تواند ناشی از عوامل ژنتیکی یا اکتسابی مانند مصرف برخی داروها سموم (مانند سرب) یا اختلالات میلوئیدیسپلاستیک باشد.
• کم خونی ناشی از بیماری های مزمن (Anemia of Chronic Disease) : بیماری های مزمن مانند بیماری های التهابی مزمن (مانند آرتریت روماتوئید بیماری التهابی روده) عفونت های مزمن بیماری های کلیوی مزمن و سرطان می توانند منجر به کم خونی شوند که اغلب با کاهش MCHC همراه است. در این نوع کم خونی التهاب مزمن باعث اختلال در متابولیسم آهن و کاهش تولید اریتروپوئتین (هورمونی که تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند) می شود.
• مسمومیت با سرب (Lead Poisoning) : سرب می تواند بر تولید هموگلوبین تأثیر منفی بگذارد و منجر به کم خونی هیپوکرومیک شود. مسمومیت با سرب می تواند از طریق تماس با سرب موجود در محیط کار رنگ های قدیمی آب لوله کشی آلوده به سرب یا اسباب بازی های آلوده به سرب رخ دهد.
• کمبود مس (Copper Deficiency) : مس یکی از عناصر کمیاب ضروری برای متابولیسم آهن و ساخت هموگلوبین است. کمبود مس نادر است اما می تواند در افرادی که جراحی های بای پس معده انجام داده اند دچار سوءتغذیه شدید هستند یا مقادیر زیادی روی مصرف می کنند رخ دهد و منجر به کم خونی هیپوکرومیک شود.
• بیماری های ارثی نادر (Rare Inherited Disorders) : در موارد نادر برخی بیماری های ارثی نادر می توانند باعث اختلال در ساخت هموگلوبین و کاهش MCHC شوند.

علائم و نشانه های پایین بودن MCHC

علائم پایین بودن MCHC اغلب غیر اختصاصی هستند و می توانند با علائم سایر بیماری ها همپوشانی داشته باشند. شدت علائم بستگی به میزان کاهش MCHC و علت زمینه ای آن دارد. برخی از علائم شایع عبارتند از :

• خستگی و ضعف (Fatigue and Weakness) : احساس خستگی و ضعف مداوم یکی از شایع ترین علائم کم خونی و کاهش MCHC است. کمبود اکسیژن رسانی به بافت ها و اندام ها می تواند باعث کاهش انرژی و احساس ضعف عمومی شود.
• رنگ پریدگی پوست لب ها و بستر ناخن (Pale Skin, Lips, and Nail Beds) : کاهش هموگلوبین در خون می تواند باعث رنگ پریدگی پوست لب ها لثه ها و بستر ناخن ها شود. در افراد با پوست تیره رنگ پریدگی ممکن است در غشاهای مخاطی مانند داخل پلک ها یا لثه ها بهتر قابل مشاهده باشد.
• تنگی نفس (Shortness of Breath) : در موارد شدیدتر کاهش MCHC بدن برای جبران کمبود اکسیژن ممکن است تلاش بیشتری برای تنفس انجام دهد که منجر به تنگی نفس به خصوص در هنگام فعالیت بدنی می شود.
• سرگیجه و سردرد (Dizziness and Headache) : کاهش اکسیژن رسانی به مغز می تواند باعث سرگیجه سبکی سر و سردرد شود.
• ضربان قلب سریع (Tachycardia) : برای جبران کمبود اکسیژن قلب ممکن است سریع تر پمپاژ کند تا اکسیژن بیشتری به بافت ها برساند که منجر به افزایش ضربان قلب می شود.
• دست ها و پاهای سرد (Cold Hands and Feet) : کاهش جریان خون به اندام ها به دلیل کم خونی می تواند باعث سرد شدن دست ها و پاها شود.
• شکنندگی ناخن ها (Brittle Nails) : کمبود آهن و کم خونی می توانند باعث شکنندگی نازک شدن و قاشقی شدن ناخن ها (کوئلونیشیا) شوند.
• میل شدید به مواد غیرخوراکی (Pica) : در برخی موارد کم خونی شدید ناشی از کمبود آهن افراد ممکن است میل شدید به خوردن مواد غیرخوراکی مانند یخ خاک گچ یا کاغذ پیدا کنند.
• زبان متورم یا دردناک (Swollen or Sore Tongue) : کمبود آهن می تواند باعث التهاب و تورم زبان شود که به آن گلوسیت گفته می شود.
• سندرم پای بی قرار (Restless Legs Syndrome) : در برخی از افراد مبتلا به کم خونی ناشی از کمبود آهن سندرم پای بی قرار (احساس ناخوشایند در پاها و نیاز به حرکت دادن آن ها) ممکن است بروز کند.

توجه به این نکته ضروری است که این علائم غیر اختصاصی هستند و ممکن است ناشی از بیماری های دیگری نیز باشند. بنابراین در صورت تجربه هر یک از این علائم مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است.

تشخیص پایین بودن MCHC

تشخیص پایین بودن MCHC معمولاً از طریق آزمایش خون CBC انجام می شود. اگر نتیجه آزمایش CBC نشان دهنده MCHC پایین تر از حد طبیعی باشد پزشک ممکن است آزمایش های بیشتری را برای تعیین علت زمینه ای توصیه کند. این آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند :

• بررسی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی : پزشک در مورد سابقه پزشکی شما از جمله علائم داروهای مصرفی سابقه خانوادگی بیماری های خونی و رژیم غذایی سوال خواهد کرد. همچنین معاینه فیزیکی برای بررسی علائم ظاهری کم خونی مانند رنگ پریدگی ضربان قلب نامنظم و بزرگ شدن طحال انجام خواهد شد.
• آزمایش آهن خون (Iron Studies) : این آزمایش ها شامل اندازه گیری سطح آهن سرم فریتین سرم ظرفیت связывания железа (TIBC) و درصد اشباع ترانسفرین است. این آزمایش ها به تعیین میزان ذخایر آهن بدن و تشخیص کمبود آهن کمک می کنند. فریتین سرم به ویژه شاخص مهمی برای ذخایر آهن بدن است و سطح پایین آن نشان دهنده کمبود آهن است.
• آزمایش اسمیر خون محیطی (Peripheral Blood Smear) : در این آزمایش نمونه خون روی لام میکروسکوپی پخش شده و با رنگ آمیزی خاصی بررسی می شود. بررسی اسمیر خون به پزشک امکان می دهد تا شکل اندازه و رنگ گلبول های قرمز را ارزیابی کند و ناهنجاری های احتمالی مانند گلبول های قرمز کوچک و کم رنگ (هیپوکرومیک) را تشخیص دهد.
• آزمایش هموگلوبین الکتروفورز (Hemoglobin Electrophoresis) : این آزمایش برای تشخیص انواع هموگلوبینوپاتی ها مانند تالاسمی انجام می شود. در این آزمایش انواع مختلف هموگلوبین از هم جدا شده و میزان هر نوع هموگلوبین اندازه گیری می شود.
• آزمایش مغز استخوان (Bone Marrow Aspiration and Biopsy) : در موارد پیچیده یا زمانی که علت کم خونی مشخص نیست ممکن است آزمایش مغز استخوان برای بررسی تولید گلبول های قرمز و سایر سلول های خونی در مغز استخوان انجام شود. این آزمایش معمولاً شامل آسپیراسیون (کشیدن مایع مغز استخوان) و بیوپسی (برداشتن نمونه بافتی از مغز استخوان) است.
• آزمایش های دیگر : بسته به علائم و یافته های اولیه پزشک ممکن است آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون مخفی در مدفوع (Fecal Occult Blood Test) برای بررسی خونریزی های گوارشی آزمایش های مربوط به بیماری های مزمن (مانند آزمایش های التهابی آزمایش های عملکرد کلیه) یا آزمایش های ژنتیکی (برای تالاسمی و کم خونی سیدروبلاستیک ارثی) را توصیه کند.

درمان پایین بودن MCHC

درمان پایین بودن MCHC به علت زمینه ای آن بستگی دارد. هدف اصلی درمان اصلاح علت اصلی کم خونی و افزایش سطح هموگلوبین و MCHC به حد طبیعی است.

• درمان کمبود آهن : اگر کمبود آهن علت پایین بودن MCHC باشد درمان شامل موارد زیر است :
  • مکمل های آهن (Iron Supplements) : مصرف مکمل های آهن خوراکی شایع ترین روش درمان کمبود آهن است. مکمل های آهن معمولاً به صورت قرص یا شربت تجویز می شوند. سولفات آهن یکی از رایج ترین و ارزان ترین انواع مکمل های آهن است. پزشک دوز و مدت زمان مصرف مکمل آهن را بر اساس شدت کمبود آهن و پاسخ بیمار تعیین خواهد کرد.
  • تغییرات رژیم غذایی (Dietary Changes) : افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز مرغ ماهی جگر عدس لوبیا اسفناج و غلات غنی شده با آهن توصیه می شود. مصرف ویتامین C به جذب بهتر آهن از غذا کمک می کند. بنابراین مصرف همزمان غذاهای غنی از ویتامین C مانند مرکبات فلفل دلمه ای و گوجه فرنگی همراه با غذاهای غنی از آهن توصیه می شود.
  • درمان علت خونریزی (Treatment of Underlying Bleeding) : اگر کمبود آهن ناشی از خونریزی مزمن باشد شناسایی و درمان علت خونریزی ضروری است. این ممکن است شامل درمان زخم معده پولیپ های روده بزرگ هموروئید یا مشکلات قاعدگی شدید باشد.
  • آهن تزریقی (Intravenous Iron) : در مواردی که کمبود آهن شدید است جذب آهن از طریق خوراکی مختل است یا بیمار قادر به تحمل مکمل های آهن خوراکی نیست ممکن است آهن تزریقی تجویز شود. آهن تزریقی معمولاً در بیمارستان یا کلینیک تحت نظر پزشک انجام می شود.
• درمان تالاسمی : درمان تالاسمی بستگی به نوع و شدت بیماری دارد. در موارد خفیف تالاسمی مینور ممکن است نیازی به درمان نباشد. در موارد شدیدتر تالاسمی ماژور درمان شامل موارد زیر است :
  • انتقال خون منظم (Regular Blood Transfusions) : برای جبران کمبود گلبول های قرمز و هموگلوبین بیماران تالاسمی ماژور به انتقال خون منظم نیاز دارند.
  • داروهای دفع آهن (Iron Chelation Therapy) : انتقال خون مکرر می تواند منجر به تجمع آهن در بدن شود که به اندام های مختلف آسیب می رساند. داروهای دفع آهن برای کاهش تجمع آهن و جلوگیری از آسیب به اندام ها تجویز می شوند.
  • پیوند مغز استخوان (Bone Marrow Transplant) : پیوند مغز استخوان تنها درمان قطعی برای تالاسمی ماژور است. در این روش سلول های بنیادی خونی بیمار با سلول های بنیادی سالم از یک اهداکننده جایگزین می شوند.
• درمان کم خونی سیدروبلاستیک : درمان کم خونی سیدروبلاستیک بستگی به علت ایجاد آن دارد. درمان های احتمالی شامل موارد زیر است :
  • اجتناب از عوامل ایجاد کننده (Avoidance of Causative Agents) : اگر کم خونی سیدروبلاستیک ناشی از داروها یا سموم باشد قطع مصرف دارو یا اجتناب از سموم ضروری است.
  • ویتامین B۶ (پیریدوکسین) (Vitamin B۶ (Pyridoxine)) : در برخی از انواع کم خونی سیدروبلاستیک مصرف مکمل ویتامین B۶ ممکن است مفید باشد.
  • انتقال خون (Blood Transfusions) : در موارد شدید کم خونی سیدروبلاستیک ممکن است به انتقال خون نیاز باشد.
  • پیوند مغز استخوان (Bone Marrow Transplant) : در موارد خاص کم خونی سیدروبلاستیک ارثی پیوند مغز استخوان ممکن است در نظر گرفته شود.
• درمان کم خونی ناشی از بیماری های مزمن : درمان کم خونی ناشی از بیماری های مزمن بر کنترل و درمان بیماری زمینه ای متمرکز است. درمان های احتمالی شامل موارد زیر است :
  • درمان بیماری زمینه ای (Treatment of Underlying Disease) : کنترل بیماری های مزمن التهابی عفونت ها یا بیماری های کلیوی می تواند به بهبود کم خونی کمک کند.
  • اریتروپوئتین (Erythropoietin-Stimulating Agents (ESAs)) : در برخی موارد داروهای محرک اریتروپوئتین ممکن است برای تحریک تولید گلبول های قرمز تجویز شوند.
  • مکمل های آهن (Iron Supplements) : مکمل های آهن ممکن است در برخی از بیماران مبتلا به کم خونی ناشی از بیماری های مزمن مفید باشند اما باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شوند زیرا در این نوع کم خونی مشکل اغلب در استفاده از آهن است نه کمبود آن.
• درمان مسمومیت با سرب : درمان مسمومیت با سرب شامل موارد زیر است :
  • اجتناب از تماس با سرب (Avoidance of Lead Exposure) : مهم ترین اقدام قطع تماس با منابع سرب است.
  • داروهای شلاته کننده سرب (Lead Chelation Therapy) : داروهای شلاته کننده سرب برای اتصال به سرب در خون و دفع آن از طریق ادرار تجویز می شوند.
• درمان کمبود مس : درمان کمبود مس شامل موارد زیر است :
  • مکمل های مس (Copper Supplements) : مصرف مکمل های مس خوراکی یا تزریقی برای جبران کمبود مس ضروری است.
  • اصلاح رژیم غذایی (Dietary Correction) : افزایش مصرف غذاهای غنی از مس مانند صدف آجیل دانه ها و شکلات تلخ توصیه می شود.

راهکارهای خانگی و تغییر سبک زندگی

در کنار درمان های پزشکی برخی راهکارهای خانگی و تغییر سبک زندگی می توانند به بهبود وضعیت پایین بودن MCHC و مدیریت علائم کم خونی کمک کنند :

• رژیم غذایی غنی از آهن : مصرف منظم غذاهای غنی از آهن به بهبود کم خونی ناشی از کمبود آهن کمک می کند. منابع خوب آهن شامل گوشت قرمز مرغ ماهی جگر عدس لوبیا اسفناج غلات غنی شده با آهن و میوه های خشک است.
• مصرف ویتامین C همراه با غذاهای غنی از آهن : ویتامین C به جذب بهتر آهن از غذا کمک می کند. مصرف میوه ها و سبزیجات غنی از ویتامین C مانند مرکبات فلفل دلمه ای گوجه فرنگی و بروکلی همراه با غذاهای غنی از آهن توصیه می شود.
• پرهیز از مصرف چای و قهوه همراه با غذا : تانن های موجود در چای و قهوه می توانند جذب آهن را کاهش دهند. بهتر است از مصرف چای و قهوه بلافاصله قبل حین و بعد از غذا خودداری کنید.
• اجتناب از مصرف کلسیم زیاد همراه با غذاهای غنی از آهن : کلسیم نیز می تواند جذب آهن را کاهش دهد. مصرف زیاد لبنیات یا مکمل های کلسیم همراه با غذاهای غنی از آهن توصیه نمی شود.
• استراحت کافی : خستگی یکی از علائم شایع کم خونی است. استراحت کافی و خواب منظم به بهبود سطح انرژی و کاهش خستگی کمک می کند.
• فعالیت بدنی منظم و ملایم : فعالیت بدنی منظم و ملایم می تواند به بهبود گردش خون و افزایش سطح انرژی کمک کند. با این حال در صورت وجود کم خونی شدید قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.
• مدیریت استرس : استرس مزمن می تواند بر سلامت عمومی بدن و از جمله بر سیستم خونساز تأثیر منفی بگذارد. تکنیک های مدیریت استرس مانند یوگا مدیتیشن و تنفس عمیق می توانند به کاهش استرس و بهبود وضعیت عمومی کمک کنند.
• هیدراته ماندن : نوشیدن آب کافی در طول روز برای حفظ حجم خون و عملکرد مطلوب بدن ضروری است.

توجه : راهکارهای خانگی و تغییر سبک زندگی تنها مکمل درمان های پزشکی هستند و نباید جایگزین درمان های تجویز شده توسط پزشک شوند. در صورت تشخیص پایین بودن MCHC پیروی از دستورات پزشک و انجام درمان های توصیه شده ضروری است.

پیشگیری از پایین بودن MCHC

پیشگیری از پایین بودن MCHC بستگی به علت زمینه ای آن دارد. با این حال برخی اقدامات کلی می توانند به حفظ سطح طبیعی MCHC و پیشگیری از کم خونی کمک کنند :

• رژیم غذایی متعادل و غنی از آهن : مصرف یک رژیم غذایی متعادل که شامل منابع کافی آهن ویتامین ها و مواد معدنی باشد به پیشگیری از کم خونی ناشی از کمبود مواد مغذی کمک می کند.
• غربالگری و درمان کمبود آهن در گروه های پرخطر : زنان باردار زنان در سنین باروری با قاعدگی های شدید کودکان در حال رشد و افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای کمبود آهن هستند. غربالگری منظم و درمان کمبود آهن در این گروه ها می تواند به پیشگیری از کم خونی کمک کند.
• کنترل بیماری های مزمن : مدیریت و کنترل بیماری های مزمن مانند بیماری های التهابی مزمن بیماری های کلیوی مزمن و عفونت های مزمن می تواند به پیشگیری از کم خونی ناشی از بیماری های مزمن کمک کند.
• اجتناب از تماس با سرب : اجتناب از تماس با منابع سرب به ویژه برای کودکان و زنان باردار به پیشگیری از مسمومیت با سرب و کم خونی ناشی از آن کمک می کند.
• مشاوره ژنتیک : در خانواده هایی که سابقه تالاسمی یا سایر بیماری های خونی ارثی دارند مشاوره ژنتیک قبل از بارداری می تواند به ارزیابی خطر انتقال بیماری به فرزندان و اتخاذ تصمیمات آگاهانه کمک کند.

نتیجه گیری

پایین بودن MCHC در آزمایش خون نشان دهنده کمبود هموگلوبین در گلبول های قرمز خون است که می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله کمبود آهن تالاسمی کم خونی سیدروبلاستیک و بیماری های مزمن باشد. علائم آن غیر اختصاصی بوده و شامل خستگی رنگ پریدگی تنگی نفس و سرگیجه است. تشخیص از طریق آزمایش خون CBC و آزمایش های تکمیلی انجام می شود و درمان بستگی به علت زمینه ای دارد. راهکارهای خانگی و تغییر سبک زندگی می توانند به مدیریت علائم و بهبود وضعیت عمومی کمک کنند اما درمان اصلی باید تحت نظر پزشک انجام شود. پیشگیری از پایین بودن MCHC با تغذیه مناسب غربالگری گروه های پرخطر و کنترل بیماری های مزمن امکان پذیر است.

پرسش و پاسخ های متداول

۱. آیا پایین بودن MCHC همیشه خطرناک است؟

پایین بودن MCHC همیشه لزوماً خطرناک نیست اما نشان دهنده وجود یک مشکل زمینه ای است که باید بررسی و درمان شود. در موارد خفیف کمبود آهن ممکن است علائم جزئی باشند و با درمان مناسب به سرعت بهبود یابند. اما در موارد شدیدتر یا در صورت وجود بیماری های زمینه ای جدی تر مانند تالاسمی یا کم خونی سیدروبلاستیک پایین بودن MCHC می تواند منجر به عوارض جدی تر شود. بنابراین مهم است که پایین بودن MCHC را جدی بگیرید و برای تشخیص علت و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.

۲. آیا پایین بودن MCHC فقط به دلیل کمبود آهن است؟

خیر پایین بودن MCHC فقط به دلیل کمبود آهن نیست اگرچه کمبود آهن شایع ترین علت آن است. عوامل دیگری مانند تالاسمی کم خونی سیدروبلاستیک کم خونی ناشی از بیماری های مزمن مسمومیت با سرب و کمبود مس نیز می توانند باعث پایین بودن MCHC شوند. برای تشخیص دقیق علت پایین بودن MCHC انجام آزمایش های تکمیلی و بررسی سابقه پزشکی ضروری است.

۳. چه مدت طول می کشد تا MCHC با درمان به حالت طبیعی برگردد؟

مدت زمان بازگشت MCHC به حالت طبیعی بستگی به علت زمینه ای و شدت کم خونی دارد. در کم خونی ناشی از کمبود آهن با مصرف مکمل های آهن خوراکی معمولاً طی چند هفته تا چند ماه سطح هموگلوبین و MCHC به تدریج افزایش می یابد و به حالت طبیعی برمی گردد. در موارد تالاسمی یا کم خونی سیدروبلاستیک درمان ممکن است طولانی تر و پیچیده تر باشد و هدف اصلی مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار است نه لزوماً بازگرداندن MCHC به محدوده کاملاً طبیعی.

توصیه مهم :

اگر در آزمایش خون خود با پایین بودن MCHC مواجه شده اید توصیه می شود حتماً با پزشک خود مشورت کنید. پزشک با بررسی سابقه پزشکی انجام معاینات و آزمایش های لازم علت پایین بودن MCHC را تشخیص داده و برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین خواهد کرد. خوددرمانی و نادیده گرفتن این وضعیت می تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد.