همه برای تمساح خونی جواد عزتی جیغ و دست و هورا کشیدند

آفتاب نیوز :

روز گذشته، فیلم سینمایی تمساح خونی؛ اولین تجربه کارگردانی جواد عزتی در سینمای رسانه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد و مورد استقبال قابل توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. این فیلم که بر اساس پیش بینی های انجام شده در اکران عمومی فروش بالایی را در گیشه سینما رقم خواهد زد با درونمایه ای کمدی و حضور پررنگ جواد عزتی در نقش اصلی، اخبار دومین روز جشنواره چهل و دوم را به خود معطوف کرد. در همین زمینه با محمدحسین گودرزی منتقد سینما، تلویزیون و نمایش خانگش گفتگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.

فیلم جواد عزتی را این بار در مقام کارگردان و از این زاویه که تجربه اول کارگردانی اوست چطور دیدید؟

می شود گفت فیلم فقط و فقط دستاوردی برای خود عزتی است. از نظر اجرا، کمی بالاتر از انتظار مخاطب از یک فیلم اولی قرار می گیرد.

پس به کلیت فیلم امتیاز خوبی نمی دهید. به نظر شما می تواند در لیست پرفروش های سینمای سال آینده باشد؟

کلیت فیلم تا یک جا سرگرم کننده است، اما از جایی به بعد این خاصیتش را از دست می دهد. قبل از هرچیزی بگویم فیلم در اکران عمومی فروش خوبی خواهد داشت. در حال حاضر کم تر از انگشتان یک دست بازی گر داریم که حضورشان در یک فیلم مخاطب را به سالن سینما بکشاند. ستاره های سینمای ایران زور و محبوبیت و تعییین کنندگی سابق را ندارند. همین حالا خانم شاکردوست در روز اول جشنواره یک اعتراض عیانی داشت و خبرساز هم شد. اما بعید می دانم درصدی روی تماشای فیلمش تاثیری گذاشته باشد. جواد عزتی یکی از آن معدود نفراتی ست که هنوز می تواند در بیرون کشاندن مخاطب از خانه به سالن سینما اثرگذار باشد. «تمساح خونی» فیلم بسیار پرفروشی خواهد شد.

فیلم را با در نظر گفتن معیار های سینمایی چه طور ارزیابی می کنید؟ می رود در دسته ی فیلم های پرفروش و پراشکال که این سال ها به آن عادت کرده ایم؟

«تمساح خونی» اشکالات متعدد فیلم نامه دارد. از بین همه ی بخش های کارگردانی، بازیگری، فنی و فیلم نامه بیش ترین اشکال را در فیلم نامه دارد. من به دو اشکال عمده اشاره می کنم، طوری که قصه عیان نشود و از دست نرود: یک مشکل بزرگ فیلم نامه این است زمانی که عباس جمشیدی و جواد عزتی در طول قصه از هم جدا می شوند، فیلم نامه برنامه ی مشخصی ندارد. تا قبل از آن (صحنه های مربوط به آن لوکیشنِ قمارخانه) روایت سرپا است. اما جلوتر، چون فیلم نامه نویس نمی تواند برای هر کدام از کاراکتر ها قصه ای جلو ببرد، یکی شان را تا صبح در کلانتری گیر می اندازد تا دیگری سر از عروسی و خانه ی همسر سابق دربیاورد و آخر فیلم دوباره به هم برسند.

گیرافتادن جمشیدی در کلانتری از روی قصه نداشتن است. ایراد دیگر فیلم نامه این است که گروه شخصیت های منفی (اغلب بدون موی سر) شکل نگرفته اند. خصویت ویژه ای ندارند. نه ترسناک اند، نه بامزه. بدیهی است وقتی یکی از قطب های فیلم (تعقیب کننده) اصلاً شکل نگرفته و میان نفرات متعددش هیچ تفاوتی وجود ندارد، فیلم موفق نمی شود. خیلی از صحنه های تعقیب وگریز فیلم باید کوتاه تر شوند. انتظار داشتم کاراکتری که سعید آقاخانی آن را بازی می کند، قدرت بیش تری پیدا می کرد. در صحنه های ابتدایی، گروه پرشماری از بازی گران نام آشنا دور یک میز قمار حاضر شده اند. کاش بشود حضور همه شان را در یک تدوین مجدد حذف کرد. صرفاً از روی دوستی با کارگردان دور میز حاضر شده اند. رفتار بی حس وحال شان رمق قمار را گرفته. با همه ی این ها، همین که این فیلم دور از هجوم کمدی های رایج نوستالژی باز مربوط به سبک زندگی دهه های چهل و پنجاه سعی می کند در امروز ایران قصه تعریف کند، اتفاق خوبی است.

از زاویه بازیگری، جواد عزتی در این فیلم که خودش کارگردانی کرده چه تفاوتی با عزتی های فیلم های دیگر دارد؟

جواد عزتی همواره لحن شخصی خودش را در بازی دارد. شیوه ی حرف زدن و رفتار صورتش در تمام فیلم ها مختص خودش بوده و تغییر چندانی نداشته. او در سه چهار سال اخیر در مقام بازی گر کمدی و درام رضایت همه ی تماشاگران را جلب کرده است. وقتی در فصل دوم «زخم کاری» حضور ندارد، صدای تماشاگران درمی آید و سریال از نفس می افتد. او به اعتمادبه نفس خوب و بالایی رسیده و نتیجه ی این اعتمادبه نفس صحنه ی دونفره اش با الناز حبیبی در «تمساح خونی» است. آن جا که ترانه ی معروف عامیانه (تقدیر بی تقصیر نیست) را در قالب دیالوگ به کمدی تبدیل می کند. بازی گر خوبی ست. همین.

برای این فیلم می شود شانسی در فصل جوایز قایل بود؟

چند سالی ست جشنواره ی فجر راه هر پیش بینی ای را به خود بسته. تقسیم جوایز از هیچ فرمول فنی و غیرفنی مشخصی تبعیت نکرده در این سال ها. اما همین طور چشم بسته بگویم خود عزتی برای بازی و کارگردانی ممکن است به چشم بیاید. نکته ی خاص اثرگذاری در کل این فیلم نمی بینم.