زندگی تا 120 سالگی| فناوری هایی که امید به زندگی را افزایش می دهند

جهان در علم و فناوری آینده 15؛

انسان به طور طبیعی می تواند تا 100 سالگی زندگی کند اما زندگی تا 120 سالگی آن هم در سال 2024 که متوسط امید به زندگی جهانی حدود 74 سال اعلام شده ممکن است رویا به نظر برسد، اما با پیشرفت علم تحقق این رویا دور از انتظار نیست به خصوص که دانشمندان مشغول توسعه فناوری هایی هستند که از افزایش طول عمر بشر نوید می دهند.

 خبرگزاری علم وفناوری ایندکس ایران- هدا عربشاهی: مفهوم امید به زندگی به میانگین سال هایی گفته می شود که یک فرد می تواند انتظار داشته باشد که زندگی کند. به مدد پیشرفت علم و فناوری، محققان بر این باورند که این محدودیت تا 120 سال قابل افزایش است و درحالی که براساس گزارش تاریخ جهانی سلامت سازمان جهانی بهداشت در ابتدای قرن بیستم متوسط امید به زندگی در دنیا در هر دو جنس حدود 32 سال بود در کشورهای توسعه یافته تا سال 2050 جمعیت افرادی که شمع تولد صدسالگی شان فوت می کنند به 4.1میلیون نفر خواهد رسید.

افزایش امید به زندگی موضوعی است که از دیرباز ذهن دانشمندان، فیلسوفان و عموم مردم را جلب کرده و پرسش های عمیقی را درباره ماهیت وجود انسان و امکاناتی که در انتظارش است به وجود می آورد. دنیایی را تصور کنید که در آن مردم می توانند تا صدسالگی از زندگی پر جنب و جوش و رضایت بخشی لذت ببرند. این چشم انداز به ایجاد تلاشی جهانی منجر شده است که هدفش گشودن رازهای پیری و کشف اسرار زندگی طولانی تر و سالم تر است.

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بیشتر بخوانید

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

علم درجست وجوی اساس پیری و امید به زندگی

پیری فرآیندی پیچیده است که تحت تاثیر عوامل مختلفی ازجمله ژنتیک، سبک زندگی و عوامل محیطی و اجتماعی قرار دارد. دانشمندان با هدف کشف راه هایی برای کاهش روند پیری و افزایش امید به زندگی مشغول مطالعه سازوکارهایی هستند که روند پیری را هدایت می کنند و تاکنون رشته پیری شناسی که بر مطالعه پیری تمرکز می کند، پیشرفت های زیادی در درک جنبه های زیستی، روانی و اجتماعی سالمندی به دست آورده است.

یکی از زمینه های جالب پژوهش درباره پیری، مطالعه تلومرها است. تلومرها کلاهک های محافظ در انتهای کروموزوم ها هستند که با تقسیم سلولی کوتاه می شوند و زمانی که بیش از حد کوتاه شوند، تکثیر سلولی کاهش می یابد یا متوقف می شود و این مسیله به پیری و بروز بیماری ها می انجامد. پژوهشگران معتقدند با یافتن راه هایی برای افزایش طول تلومر می توانند به طور بالقوه روند پیری را آهسته کنند و امید به زندگی را افزایش دهند. یکی دیگر از روش های جالب در بررسی و مطالعه پیری، زوال تدریجی عملکرد سلولی در طول زمان است. با شناسایی علل زمینه ای پیری، محققان امیدوارند روش هایی را ابداع کنند که با کمک آنها بتوان این فرآیند را به تاخیر انداخت یا حتی معکوس کرد. این روش ها می توانند پیامدهای مثبت عمیقی برای بیماری های مرتبط با افزایش سن ازجمله زوال عقل و آلزایمر، بیماری های قلبی عروقی و سرطان در پی داشته باشد.

چشم انداز فناوری ها و امید به زندگی 120 سال

آینده فناوری های مرتبط با سلامت و افزایش چشمگیر امید به زندگی، امیدوارکننده است. نوآوری هایی چون ویرایش ژن، پزشکی احیا کننده و پیشرفت در هوش مصنوعی رویکرد ما را به مراقبت های بهداشتی متحول می کند. این یافته ها آینده ای را ارایه می دهند که در آن امید به زندگی 120 ساله دیگر ایده ای دور از ذهن نخواهد بود. همچنین این فناوری ها علاوه بر افزایش طول عمر، کیفیت زندگی انسان های سالمند زیر 100 را ارتقا خواهند داد و به ویژه در آینده ای که برپایه پیش بینی ها بر تعداد افرادی که مجبورند به تنهایی زندگی کنند افزوده خواهد شد به سالمندان امکان خواهند داد که در سطح بهتری از سلامت و بدون نیاز به دیگران زندگی کنند.

مهندسی ژنتیک

 مهندسی ژنتیک به دانشمندان اجازه می دهد تا دی ان ای ما را اصلاح کنند و به طور بالقوه جهش های ژنتیکی را که به بیماری های مرتبط با افزایش سن مرتبط اند حذف کنند. با هدف قرار دادن و اصلاح ژن های خاص، می توان خطر ابتلا به بیماری هایی چون انواع سرطان، آلزایمر و بیماری های قلبی را کاهش داد. به لطف مهندسی ژنتیک، می توان راه را برای زندگی طولانی تر و سالم تر هموار کرد. درمان ژنتیکی به معنی جایگزین کردن یا مسدود کردن یک ژن معیوب یا واردکردن یک ژن مفقودشده است. طبیعی است که برای انتقال این مواد ژنتیکی به مقصد به حامل مناسب نیاز است که در بسیاری از موارد ویروس ها به طرز هنرمندانه ای دستکاری، بی ضرر و قادر می شوند میزبانی و انتقال مواد مورد نظر به سلول هدف را به عهده گیرند. امروزه، علاوه بر ژن درمانی ازطریق حامل ویروسی، امیدهای زیادی در استفاده از شیوه جدید ویرایش ژن ها بااستفاده از قیچی ژنتیکی کریسپر-کاس9 وجود دارد. این روش اجازه می دهد تا دی ان ای تشکیل دهنده ژنوم همه موجودات زنده را بازنویسی کنیم.  به طورکلی، به گفته دانشمندانی که در این حوزه کار می کنند، درحال حاضر، ویرایش ژنوم بااستفاده از قیچی ژنتیکی در سطح کارآزمایی های بالینی در درمان سرطان، بعضی از بیماری های ژنتیکی و آلودگی هایی چون اچ آی وی به کار می رود و ازاین رو، فرض بر این است که در دهه آینده نتایج امیدبخش این آزمایش ها بتواند به درمان های واقعی و کاربردی برای بیماران تبدیل شود.

سلول درمانی

دانشمندان در استفاده از سلول های بنیادی و روش های نوین سلول درمانی امروزه در مطالعات بالینی به نتایج نویدبخشی برای بیماری های مختلفی برای مثال آسیب های نخاعی دست یافته اند. همچنین پزشکان در سطح تجاری، از سلول های بنیادی خونساز به عنوان نوعی روش درمانی موثر در معالجه سرطان های لوسمی، لنفوم، نوروبلاستوما و مولتیپل میلوما (میلوم متعدد) بهره می گیرند. اما حوزه سلول های بنیادی چشم انداز وسیع تری را برای آینده پیش بینی می کند که توسعه اندام هایی چون قلب، کلیه و کبد با استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار یکی از این چشم اندازها است. جایگزینی این اندام های جدید و تازه ساخته شده با اندام های فرسوده می تواند تا حد قابل توجهی به افزایش طول عمر منجر شود.

فناوری نانو برای سلامتی و طول عمر

فناوری نانو شامل دستکاری ماده در سطح اتمی و مولکولی است. این فناوری پتانسیل های بسیار زیادی در پزشکی دارد که کاربردهای مختلفی را از صنایع دارورسانی تا نانوربات هایی که می توانند بافت های آسیب دیده را ترمیم کنند، در بر می گیرد. نانوداروها به صورت خوراکی یا به صورت تزریق وریدی تجویز می شوند و با حمله ور شدن به تجمع غیرطبیعی در بافت ها ازجمله تومورها با کاهش عوارض جانبی نسبت به داروهای شیمی درمان، به طورمستقیم فقط خود تومور را هدف قرار می دهند. به بیانی ساده، با استفاده از قدرت فناوری نانو، دانشمندان قادر خواهند بود تشخیص و درمان را بهبود بخشند و در نهایت امید به زندگی را افزایش دهند.

هوش مصنوعی و پزشکی از راه دور

هوش مصنوعی (AI) توانایی تجزیه و تحلیل حجم زیادی از داده ها را دارد و امکان تشخیص و پیش بینی زودهنگام بیماری ها را فراهم می کند. با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی، ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند الگوها و عوامل خطر را شناسایی کنند و اقدامات پیشگیرانه را ارایه دهند. سامانه های پیش بینی کننده مراقبت های بهداشتی مجهز به هوش مصنوعی این ظرفیت را دارند که بیماری ها را قبل از شروع آنها شناسایی کنند. تشخیص پیش رس بیماری، امکان پیش گیری یا درمان موثرتر را فراهم می کند و این گونه تاثیر قابل توجهی بر افزایش امید به زندگی می گذارد.

همچنین پزشکی از راه دور، راه های ارایه مراقبت های بهداشتی را به ویژه در مناطق دورافتاده تغییر می دهد. به طوری که، بااستفاده از فناوری های ارتباطی، افراد می توانند از داخل خانه به مشاوره های پزشکی دسترسی داشته باشند. آینه های هوشمند یکی از تجهیزات مهم پزشکی از راه دور، به شمار می روند. این آینه ها می توانند با سامانه های نظارت بر وضعیت سلامت ادغام شوند و به افراد به ویژه سالمندان یا بیمارانی که تنها زندگی می کنند کمک کنند تا به سادگی با تماشا در آینه از وضعیت لحظه به لحظه سلامتی خودشان آگاه شوند. این دستگاه ها که نسل دوم آینه های هوشمند هستند به حسگرهای چندوجهی شامل دوربین های متعدد، حسگرهای تشخیص حرکت، لیزر، میکروفون، بلندگوها و همچنین نرم افزار مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) و ابزار ضبط و برقراری ارتباط با چندین پایگاه داده ها مجهزند و به فضاهای ابری دسترسی دارند و قادرند اندازه گیری های فیزیولوژیکی را به صورت غیر تهاجمی و فقط براساس ردیابی و تشخیص حرکات بدن ثبت کنند و ازطریق اینترنت اشیا به مراکز درمانی و اورژانس متصل شوند تا درصورتی که وضعیت بیمار خارج از کنترل دارویی شد برای دریافت مراقبت های بیشتر آمبولانس اعزام شود. از این رو می توان گفت که پزشکی از راه دور موانع مراقبت های بهداشتی را کاهش می دهد و امکان مداخله زودهنگام و درمان به موقع را فراهم می کند و به بهبود نتایج سلامت و افزایش امید به زندگی منجر می شود.

رابط های مغز و رایانه

رابط های مغز و رایانه (BCIs) فناوری های انقلابی هستند که مغز انسان را به دستگاه های خارجی متصل می کنند. این رابط ها از پتانسیل بهبود عملکردهای شناختی، درمان اختلالات عصبی و بهبود کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت برخوردارند. سال 2021 ایلان ماسک، بنیانگذار شرکت های تسلا موتورز، پی پال و اسپیس ایکس از تراشه ای رایانه ای به اندازه سکه رونمایی کرد که در مغز خوکی به نام گرترود کاشته شده بود و این گونه بلندپروازی های آینده ای را برای ایجاد رابط مغز-ماشین نشان داد. شرکت جدید ماسک که نورولینک نام دارد درحال توسعه دستگاهی شبیه به کاوشگری کوچک است که از بیش از 3هزار الکترود متصل به رشته های انعطاف پذیری باریک تر از تار موی انسان تشکیل شده و می تواند بر فعالیت هزار نورون مغز نظارت کند. این رابط مغز-ماشین به عنوان هدف کوتاه مدت، تلاش می کند در بیمارانی که در نواحی حافظه یا مناطق کنترل حرکت دچار آسیب شده اند این عملکردهای از دست رفته را تا حدی جبران کند. همچنین نورولینک ادعا می کند که به عنوان اهداف بلندمدت، چنین تراشه هایی حتی قادرند درنهایت در درمان وضعیت هایی چون زوال عقل، پارکینسون و آسیب های نخاعی استفاده شوند. ازاین رو، می توان انتظار داشت که با ادغام یکپارچه مغز و فناوری، بتوان به زندگی طولانی تر و رضایت بخش تر دست یافت.